پاسخ نظام سلامت در همه‌گیری Covid-19: تحلیل استراتژی‌ها و تجارب بین‌المللی

ویروس Covid-19 برای اولین بار در دسامبر سال 2019 در ووهان چین کشف شد. این ویروس عامل بروز نوعی پنومونی ویروسی باقابلیت انتشار سریع از فردی به فرد دیگر بود. بیماری Covid-19 به‌سرعت در سطح جهان انتشار پیدا کرد و از سوی WHO به‌عنوان یک نگرانی مهم در سطح بهداشت عمومی معرفی شدو تا تاریخ April 5, 2021, 12:02 GMT) تعداد 132,436,441 از افراد در 221 کشور جهان را به خود آلوده کرده است که از این تعداد 2،875،341 نفر فوت کردند

به‌منظور کاهش انتقال بیماری Covid-19 از اجرای اقدامات مؤثری مانند قرنطینه، کاهش جابه‌جایی، افزایش فاصله اجتماعی و رعایت دقیق اصول بهداشت اولیه در جهان استفاده شد اما همچنان سرعت‌بالای انتشار آلودگی به ویروس Covid-19 با ایجاد چالش‌های اساسی در سیستم بهداشت و درمان همراه است.

به اشتراک‌گذاری تجربیات و درس‌آموزی از اقدامات بهداشتی صورت گرفته در زمان شیوع بیماری‌های همه‌گیر موضوع مهمی است که در اتخاذ تصمیمات درست و بهنگام در هنگام وقوع بحران‌های بهداشتی تأثیر می‌گذارد. در مطالعه حاضر تلاش شده است تا مروری بر سیاست‌های بهداشتی اتخاذشده در مقابله با Covid-19 انجام شود و نکات کلیدی برای رفع بحران بیماری‌های همه‌گیر استخراج گردد.

مطالعه حاضر از نوع تطبیقی بوده و جامعه پژوهش کشورهای کانادا، ژاپن، آلمان، کره، ترکیه و ایران بودند. 11 شاخص مؤثر در مدیریت بیماری‌های همه‌گیر با بررسی متون و مصاحبه با صاحب‌نظران مدیریت بلایا استخراج شد و میزان مطابقت جامعه پژوهش با آن‌ها بررسی شد. گردآوری اطلاعات از مقالات منتشرشده در پایگاه‎های علمی (موتور جستجوگر Google Scholar، PubMed، Web of Science و Scopus) یا اطلاعات سایت رسمی سازمان‌های متولی مدیریت بیماری Covid-19 صورت گرفت. داده‌ها با روش تحلیل محتوای ماتریسی پردازش و تحلیل شدند.

نتایج نشان داد که اهمیت 11 شاخص مؤثر در مدیریت بیماری‌های همه‌گیر در زمان شیوع Covid-19 توسط نظام بهداشتی اغلب کشورهای موردمطالعه درک شده است و سازمان‌های دولتی، محلی و خصوصی به فراخور شرایط نظام بهداشتی هر کشور در اجرای شاخص‌های موردمطالعه مشارکت داشته‌اند. میزان موفقیت کشورها در مدیریت بیماری Covid-19 متناسب بازمان، نوع و نحوه اجرا و نظارت بر اقدامات، متفاوت است.

سرعت عمل در اتخاذ سیاست‌های بهداشتی و یکپارچگی در اجرای آن، ساخت نقاهتگاه، برخورداری از آموزش کافی و دسترسی به تجهیزات حفاظت فردی، جلوگیری از آلودگی بیمارستانی، برخورداری از کمک‌های داوطلبانه و واکسیناسیون افراد از موضوعات مهم در مقابله با بیماری‌های همه‌گیر هست که باید به‌عنوان آموزه در مدیریت بحران­های بهداشتی و به‌خصوص بیماری‌های نوظهور و پاندمی‌ها مورد توجّه و استفاده قرار گیرد.

این مقاله در مجله health in Emergencies and Disasters منتشر شده است که در لینک زیر قابل دانلود می باشد:

مطالعه کنید

آرزو دهقانی – سلامت در بلایا و فوریتها